Cur post Tarentum ad Archytam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Duo Reges: constructio interrete. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Illi enim inter se dissentiunt. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Quis Aristidem non mortuum diligit?
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Cui Tubuli nomen odio non est?

Nihil est enim, de quo minus dubitari possit, quam et honesta expetenda per se et eodem modo turpia per se esse fugienda.

Quid enim possumus hoc agere divinius? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sed quid sentiat, non videtis. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Rationis enim perfectio est virtus; Quare ad ea primum, si videtur; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Hic ambiguo ludimur.: Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Bork: Quid de Pythagora?
Magna laus.: Ita prorsus, inquam;
Recte, inquit, intellegis.: Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Frater et T.: Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Bork: Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas
orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito
consectari.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim
de virtutis dignitate contentio.